Piractwo na Zatoce Gwinejskiej
(Zobacz też tereny związane z tym obszarem dużej aktywności Piratów:  | Ouidah (Whydah) | Królestwo Dahomeju | Imperium Oyo | Benin (Dawniej Dahomej) | Wybrzeże niewolnicze w Afryce Zachodniej | Holenderskie Wybrzeże Niewolnicze | Gwinea (rejon) |

Złote Wybrzeże (Region)
Jednostki terytorialne: | Portugalskie Złote Wybrzeże, 1482-1642) | Holenderskie Złote Wybrzeże (Holandia, 1598-1872) | Szwedzkie Złote Wybrzeże (Szwecja, 1650-1658; 1660-1663) | Couronian Gold Coast (Księstwo Kurlandii i Semigalii, 1651-1661) | Duńskie Złote Wybrzeże (Dania-Norwegia, 1658-1850) | Złote Wybrzeże Brandenburskie i Złote Wybrzeże Pruskie (Niemcy, 1682-1721) | Brytyjska Kolonia Złotego Wybrzeża (Angielski , 1821-1957) |

Zobacz też:  | Niewolnicze Wybrzeże Afryki Zachodniej | Wybrzeże Kości Słoniowej | Wybrzeże Pieprzowe | Gwinea (rejon) | Wybrzeże Nawietrzne |

Brandenburskie Złote Wybrzeże

Brandenburskie Złote Wybrzeże, później Pruskie Złote Wybrzeże, było częścią Regionu Złotego Wybrzeża

Kolonia brandenburska istniała od 1682 do 1701, po czym od 1701 do 1721 stała się kolonią pruską.

W 1721 Król Pruski Fryderyk Wilhelm I sprzedał ją za 7200 Dukatów i 12 niewolników Holenderskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej

Położenie Groß-Friedrichsburg w Regionie Złotego Wybrzeża, współczesnej Ghanie, oznaczone czarną kropką i flagą.

Złote Wybrzeże Brandenburgii

W maju 1682 roku Niemiecka kolonizacja Afryki rozpoczęła się, gdy nowo założona Brandenburska Kompania Afrykańska (BAC, niem. Brandenburgisch-Afrikanische Compagnie), Kompania zarządzająca kolonią, otrzymała przywilej królewski od elektora Fryderyka Wilhelma z Brandenburgiia (rdzeń późniejszego Królestwa Prus) założyła małą Zachodnioafrykańską kolonię składającą się z dwóch osad Gold Coast nad Zatoką Gwinejską, wokół Przylądka Three Points w obecnej Ghanie (ówcześnie Region Złotego Wybrzeża)

• Fort Groß Friedrichsburg, zwany także Hollandia, obecnie Pokesu: (1682-1717), który stał się stolicą
• Fort Dorothea, zwany także Acccada, obecnie Akwida: (kwiecień 1684 - 1687, 1698-1711, kwiecień 1712 - 1717), który w latach 1687-1698 okupowali Holendrzy

Gubernatorzy w epoce brandenburskiej

• Maj 1682 - 1683 - Philip Peterson Blonck
• 1683-1684 - Nathaniel Dillinger
• 1684-1686 - Karl Konstantin von Schnitter  [ de ]
• 1686-1691 - Johann Niemann

Pruskie Złote Wybrzeże

15 stycznia 1701 roku małą kolonię przemianowano na Pruskie Osady Złotego Wybrzeża, w związku z powstaniem Królestwa Prus, które formalnie nastąpiło trzy dni później, kiedy Fryderyk III, elektor brandenburski i książę pruski, koronował się na króla w Prusy (po czym stał się znany jako Fryderyk I Pruski).

Od 1711 do kwietnia 1712 Holendrzy okupowali Fort Dorothea.
W 1717 r. Pruska kolonia Gold Coast została fizycznie opuszczona przez Prusy; odtąd do 1724 r. John Konny (po holendersku: Jan Conny) zajmował Groß Friedrichsburg, pomimo sprzedaży kolonii Holendrom w 1721 r.

Państwo brandenbursko-pruskie z koloniami na Złotym Wybrzeżu (u góry po lewej)

Gubernatorzy w czasach pruskich

• 1701-1704 - Adriaan Grobbe
• 1704-1706 - Johann Münz
• 1706-1709 - Heinrich Lamy
• 1709-1710 - Frans de Lange
• 1710-1716 - Mikołaj Dubois
• 1716-1717 - Anton Günther van der Menden

Prusy wydzierżawiły także część wyspy Saint Thomas na Karaibach (dzisiejsza część Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych ) od Królestwa Danii jako kolonię, do której mogły transportować ładunek ludzki, a tym samym handel transatlantycki pomiędzy pruskim Złotym Wybrzeżem a narodziły się Karaiby. ^[5]

Sprzedaż Holendrom

Pod rządami króla Fryderyka Wilhelma I , w 1721 roku, po 39 latach administracji, Królestwo Prus sprzedało pozostałe prawa do kolonii Holendrom , którzy przemianowali ją na Hollandia, jako część swojej większej holenderskiej kolonii Gold Coast. Król nie miał osobistych powiązań z kolonią i postrzegał to jako drenaż zasobów jego królestwa. ^[6] [5] Do tego czasu Brandenburska Kompania Afrykańska straciła wszystkie swoje statki w kolonii z wyjątkiem jednego z powodu grabieży holenderskich i francuskich, a konkurencja wynikająca głównie z rosnącej obecności Holandii na tym obszarze obniżyła dochody Prus. Produkcja niewolników w Prusach stanowiła w szczytowym okresie mniej niż jedną czwartą produkcji niewolników w Zjednoczonych Niderlandach . Zasoby trafiające do kolonii zostały ograniczone, gdy kolonia zbliżała się do końca.