Eksploracja morska - West Indiamen

West Indiaman

West Indiaman to ogólna nazwa każdego Żaglowca handlowego kursującego ze Starego Świata do Indii Zachodnich i wschodniego wybrzeża obu Ameryk

West Indiaman "Brtania", Joseph_Walter

Statki te były na ogół mocnymi statkami oceanicznymi, zdolnymi wytrzymać sztormy na Oceanie Atlantyckim . ^[2] Terminem tym określano statki należące do firm duńskich (np. Aolus ), holenderskich , angielskich i francuskich (np. Indispensable ) z Indii Zachodnich.

Podobnie w tamtych czasach (XVIII i XIX w.) mówiono także o Indiach Wschodnich (statkach handlowych z Indiami Wschodnimi), Gwineamenach ( statkach niewolniczych ) lub Grenlandczykach ( wielorybnicy łowiący wieloryby na Morzu Północnym).

Brytyjskie statki z Indii Zachodnich zwykle budowano w Londynie i pływały bezpośrednio z Anglii (zazwyczaj z Londynu) do Indii Zachodnich. Gwinei zwykle budowano (lub posiadano) w Bristolu i Liverpoolu i pływano z Bristolu lub Liverpoolu przez Afrykę Zachodnią w ramach tak zwanego trójstronnego handlu zniewolonymi ludźmi. ^[3] Byli Gwineamenowie z Londynu (np. Experiment ) i Indianie Zachodni z Liverpoolu (np. Irlam i Irlam ).

Istniały różnice konstrukcyjne pomiędzy statkami zbudowanymi dla różnych branż, ale statki te nie były wysoce wyspecjalizowane. Statek zbudowany jako West Indiaman miał zazwyczaj mniejszą wysokość między pokładami niż porównywalnej wielkości East Indiaman. Na przykład William Miles miał wysokość 5 stóp 11 cali (1,8 m) na górnym pokładzie i zaledwie 4 stopy 10 cali (1,5 m) pod dolnym pokładem. Lord William Bentinck , mieszkaniec Indii Wschodnich porównywalnej wielkości, miał wysokość 2,1 m (6 stóp 9 cali) poniżej pokładu. Ładunki, do przewozu których zaprojektowano oba typy statków, decydowały o różnicy. Mieszkańcy Indii Zachodnich przywieźli do Anglii półpłynny cukier w beczkach ułożonych na bokach i ułożonych tylko w jednym daniu. Mieszkańcy Indii Wschodnich przewozili głównie lekkie towary w belach lub skrzyniach, które można było i koniecznie układano na większej wysokości. ^[4]

Często ten sam statek w trakcie swojej kariery zmieniał role i trasy, ponieważ przedsiębiorczy właściciele gonili za rentownością. W ten sposób Fame rozpoczął i zakończył jako West Indiaman, ale w międzyczasie odbył podróż dla Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (EIC) jako East Indiaman i dwa rejsy jako Guineaman. Holderness odbył jedną podróż jako mieszkaniec Indii Wschodnich dla EIC, następnie kilka jako obywatel Grenlandii, a ostatecznie wylądował jako mieszkaniec Indii Zachodnich.

Zobacz także

Guineaman , statek używany do transportu niewolników z regionu Gwinei
East Indiaman , statek używany do transportu towarów kolonialnych z Indii Wschodnich i Subkontynentu Indyjskiego

* * *

Zobacz również:

Ważne dla historii i losów pirackich statki i okręty:

Madre de Deus (zdobyty przez Angielskich Korsarzy, Bitwa pod Flores (1592), wśród bogactw znajdowały się Skrzynie wypełnione klejnotami i Perłami, Złotymi i Srebrnymi Monetami i Tonami Przypraw, ale co najważniejsze był także dokument wydrukowany w Portugalskim Makau w 1590 r., zawierający Cenne informacje na temat handlu z Chinami i Japonią.)
Urca de Lima (Santissima Trinidad), Wrak hiszpańskiego statku (który zatonął w 1715 roku) w pobliżu obecnego Fort Pierce na terenie ówczenej Hiszpańskiej Florydy w obecnych Stanach Zjednoczonych. Był częścią Floty Skarbów 1715, jednej z licznych Hiszpańskich flot skarbów pływających między Hiszpanią a jej Koloniami w obu Amerykach.
Nossa Senhora Do Cabo, zdobyty 8 kwietnia 1721 r. przez Johna Taylora i Oliviera Levasseura zdobywają na Wyspie Reunion, okradając powracającego Wicekróla Indii, Luísa Carlosa Inácio Xaviera de Meneses, 1. markiza Louriçal, z diamentami i innymi skarbami o wartości 800 000 funtów. Był to największy piracki łup w historii Złotego Wieku Piractwa.
Santísima Trinidad (1600) - 400-tonowy Galeon, który niemal 10 lat wcześniej uciekł z wielkim skarbem dzięki niefrasobliwości i pijaństwu załogi Roberta Searle (alias John Davis), który był jednym z poruczników oddziału Bukanierów, gdy Sir Henry Morgan, Zaatakował Bogate Miasto Panama City w styczniu 1671 r. i otrzymał ważne zadanie niedopuszczenia do ucieczki z portu hiszpańskich statków. Dowodząc maleńką flotyllą, przeczesywał Wyspy Perłowe (Las Islas del Rey) rozciągające się na Morzu Południowym (Pacyfiku) - Perico, Taboga i Tobogilla oraz Otoque.
Okręt ostatecznie został zdobyty przez Oddział Angielskich Piratów i Korsarzy, Williama Dampiera w kwietniu 1680 r. podczas tzw. "Pacific Adventure", której przewodził Bartholomew Sharp oraz uczestniczyli w niej tacy Sławni Angielscy "Kapitanowie Piratów" jak Richard Sawkins, Edmund Cooke, Lionel Wafer, Peter Harris, Basil Ringrose i William Dampier. Następnie przemianowany został na Trójca (Trinity) i używany jako ich okręt flagowy. Całą tę historię opisał wiele lat później Alexandre Esquemeling w swoim dziele De Americaensche Zee-Roovers.
Nuestra Senora del Rosario (1665) (zwana też El Rosario, El Santo Rosario) - Galeon przewożący 60 000 Sztuk Ósemek (tzw. Piece of eight, Spanish Dollar) przeznaczonych na żołd żołnierzy Panamy. Akcją na ten Galeon dowodził Bartholomew Sharp, (również w trakcie "Pacific Adventure"), który skonfiskował hiszpańską książkę z Mapami, która stała się później atutem Bartholomew Sharpa w negocjacjach z Królem Anglii Karolem II, a następnie podstawą opracowania jej przez Basila Ringrose jako tzw. "Atlas korsarza", który ostatecznie w 1685 roku wydał William Hack jako A Waggoner of the South Sea 1685.